Rosa Cedrón
Rosa Cedrón naceu en Monforte de Lemos (Lugo) o 25 de outubro de 1972 no seo dunha familia cunha gran tradición musical, aínda que pronto se mudaría a Coruña, onde pasou a maior parte da súa infancia. Con só 8 anos interesouse polo mundo da música, unha preocupación que o levou a entrar no conservatorio e comezar a formarse de xeito xenérico ata os 10 anos, onde descubriría a súa verdadeira vocación: o violonchelo. Pero un acontecemento relevante cambiaría a súa vida: a invitación a colaborar nun concerto conmemorativo do décimo aniversario do grupo Luar na Lubre, suporía un xiro radical na súa carreira. Cun concerto celebrado no teatro Rosalía da Coruña, Rosa Cedrón ten o seu primeiro contacto co grupo. A partir de entón, e nun momento no que a banda estaba a reestruturarse, xurdiu a posibilidade de entrar de xeito permanente. Rosa asume este proxecto con moita ilusión, ata tal punto que a incompatibilidade de horarios xurdida entre o seu traballo no Conservatorio e o grupo, fan que aposte firmemente por Luar na Lubre e renuncie ao seu posto docente. O seu esforzo non pasou desapercibido aos ollos dun dos mellores músicos de todos os tempos. Mike Olfield quedou cativado polo seu bo traballo e invitouna a participar na gravación de Tubular Bells III e na presentación mundial do disco celebrada en Londres en 1998. Despois deste concerto, o grupo comezou a xira nacional de Olfield que serviría para acadar un recoñecemento definitivo. En xaneiro de 2005, comunicou publicamente a súa decisión de emprender a súa viaxe en solitario. Movida polo desexo de expresar a súa propia musicalidade interior, no 2007 lanzou o seu primeiro disco en solitario "Entre dous mares" (Warner), que a levou a acadar importantes cotas de vendas e realizar unha intensa xira por España, Europa e Latinoamérica. En maio de 2016, Rosa Cedrón publica "Nada que perder" un disco no que experimenta nos límites das músicas do mundo, sen clixés nin estereotipos que a impidan, logrando un disco cheo de luz, onde as súas propias composicións son a mellor mostra do ambiente moi persoal que só Rosa pode crear. Actualmente está a piques de presentar o seu novo disco Nómade.
Cristina Pato
Cristina Pato é unha gaiteira galega, pianista clásica, escritora e educadora apaixonada. Aclamada como “unha virtuosa explosión de enerxía” por The New York Times, a súa vida profesional está dedicada á interpretación e á docencia que explora o rol das artes e das ciencias na sociedade.
Ademais do seu traballo como músico, Cristina ten traballado como artista residente e profesora asociada na Universidade de Harvard e na Universidade de California Santa Barbara, onde creou un curso interdisciplinario sobre memoria xunto co neurocientífico Kenneth S. Kosik e a artista Kim Yasuda. Tamén traballou como Asesora de Educación de Silkroad, organización fundada polo violonchelista Yo-Yo Ma. Cristina é a fundadora do festival Galician Connection e escribe unha columna semanal para o periódico La Voz de Galicia. No curso 2019-2020 ocupou a Cátedra de Cultura e Civilización Española no King Juan Carlos Center da Universidade de Nova York(NYU).
Cristina posúe un Doutorado en Artes Musicais pola Rutgers University (EUA), os títulos superiores de Piano, Teoría da Música e Música de Cámara polo Conservatorio de Música do Liceu, e un Master en Artes Dixitais da Universitat Pompeu Fabra.
Cristina divide o seu tempo entre Nova York e Galicia e está casada co fotógrafo Xan Padrón.
Schola Antiqua
Dende a súa fundación en 1984 polo beneditino Don Laurentino Sáenz de Buruaga (+2018), Schola Antiqua dedícase ao estudo, investigación e interpretación da música antiga e especialmente ao canto gregoriano. Todos os seus membros formáronse como rapaces do coro na Escolanía da Abadía de Sta. Cruz do Valle dos Caídos centrando o seu repertorio na monodia litúrxica occidental así como na polifonía dos Ars Antiqua e Ars Nova e en interpretacións alternativas con órgano (Montserrat Torrent, Roberto Fresco, Andrés Cea, Óscar Candendo, Javier Artigas, José Luis González Uriol, Raúl del Toro, Bruno Forst, Jan Willem Jansen ...) e con conxuntos vocais e instrumentais (La Colombina, Ensemble Plus Ultra, His Majesty's Sagbutts and Cornetts, La Grande Chapelle, Ensemble Baroque de Limoges , La Capilla Real de Madrid, Minstrels of Marsias, The English Voices, La Venexiana, Alia Musica, Venice Baroque Orchestra, The Tallis Scholars, Ensemble Organum, Tenebrae, Artefactum, La Madril eña, Coro Victoria, Capella Prolationum e La Danserye ...). Actuou en numerosos festivais de Europa, Estados Unidos, Centroamérica, Oriente Medio e Xapón. A súa discografía inclúe discos dedicados á canción mozárabe, ao canto gregoriano e ás reconstrucións históricas de polifonía. dos ss. XV-XIX cos mencionados grupos. En 2012 realizou unha serie de gravacións de cámara anecoica dentro dun programa de arqueoloxía acústica en colaboración co CSIC e o Departamento de Enxeñaría Acústica do Instituto de Acústica Técnica da Universidade de Aquisgrán para reconstruír sinais musicais nun ambiente anecoico para recrear practicamente o son. do Rito Hispánico Antigo. Estreou a obra Apocalypse do compositor Jesús Torres e xunto co Ensemble Organum o Libro de Leonor de José María Sánchez Verdú e xunto co Ensemble Opus21musikplus a obra Paharión de Konstantia Gourzi. Participou na estrea de Cuaderno Persa de Santiago Lanchares xunto co grupo Artefactum. Entre os seus proxectos para 2018-19 inclúese a súa participación no Festival de Música Sacra de Bogotá, na Capela Palatina de Aquisgrán. En 2018 participou xunto con La Madrileña e o Coro Victoria na gravación do Requiem de José de Nebra e en 2019 xunto con La Grande Chapelle gravou unha versión completa do Officium Defunctorum de Tomás Luis de Victoria.
Entre os seus proxectos para 2020 e con motivo do ano dedicado a Beethoven, participará na reconstrución coas partes da propia Missa en Do M op. 86 do compositor de Bonn.
Schola Antiqua non esquece a participación en celebracións litúrxicas como contexto xenuíno da monodia gregoriana e hispánica.
Enriqueta Somarriba
Eloxiada pola New York Concert Review polo seu "aplomo" e "interpretación individual e persoal", a pianista madrileña Enriqueta Somarriba desenvolve a súa carreira nos Estados Unidos e Europa como solista e música de cámara, actuando en locais da área de Nova York, como Carnegie Hall, Instituto Cervantes, Liederkranz Hall, New Jersey State Theatre, Jewish Historical Center e Miller Auditorium, así como en salas, festivais e ciclos europeos como o National Music Auditorium de Madrid, o Granada Music and Dance Festival, o Centro Nacional de Difusión Musical, o Kasteel d'Ursel (Amberes, Bélxica) e a Sala dei Notari (Perugia, Italia), entre outros. Actuou como solista coa Orquestra Andrés Segovia, a Virtuosi Brunensis, a Orquestra Musikae Forum e coa Orquestra Sinfónica da Universidade de Rutgers. As súas actuacións foron gravadas para Radio Nacional de España e as emisoras estadounidenses 98.7 WFMT Chicago e 89.1 WWFM Radio. Activa intérprete de música contemporánea, interpretou / estreou pezas de Jesús Torres, Roberto Sierra, Voro García, Benet Casablancas, Robert L. Aldridge, Paul Reale e George Walker, entre outros. Realiza un traballo de difusión da música iberoamericana nos Estados Unidos: en 2018 estreou obras de Alicia de Larrocha en Nova Jersey e en 2019 colaborou como solista coa Hub City Opera Company no proxecto de danza "Goyescas", con obras de Granados. Parte deste traballo de divulgación lévase a cabo como educadora, impartindo clases e concertos-conferencias na Manhattan School of Music, Cornell University e en colaboración co New Jersey State Theatre e o Center for Musical Excellence. Toca con frecuencia nun dúo de piano co seu mentor Min Kwon, destacando a gravación das obras a catro mans do compositor norteamericano Paul Reale para MSR Classics e concertos con motivo do centenario do nacemento de Leonard Bernstein no Auditorio Nacional en Madrid e no El Carnegie Hall de Nova York, en colaboración coa Universidade Rutgers e a Fundación Piú Mosso. Foi galardoada en certames nacionais e internacionais e obtivo bolsas de Xuventudes Musicais de Madrid, Mutua Madrileña e AIE. Entre os seus mentores están Salomón Mikowsky, Min Kwon, Jerome Lowenthal e Fernando Puchol. Desde 2014 é profesora adxunta de piano na Rutgers University, Nova Jersey, onde está a doutorarse en interpretación.